Diriliş..

Bu duyguyu duyuyorum nice zamandır da adını koyamıyorum.
Ve nihayet,
Kendimi kendime anlatan cümleleri bir kitabın satırları arasından bulup çıkarıyorum...


Diyor ki; '' Yerinde saymak, hiçbir yere varamamak, içi boş bir başarı elde etmek ya da çabanın karşılığını almanın imkasız olması: Bütün bu ruh hallerinde zaman durmuştur adeta; bu haldeki kişi mevcut an'a mahkum olur, onun ikilemlerine hapsolur.''


Ve durumu tanımlamanın verdiği huzur, iyi gelir hastaya...
Ol sebeple ben de diyorum ki, ''harekete geçmeli, zaman saatim yeniden işlemeli''

Hayyam der ki;

Senden benden önce kadın erkek niceleri

Şenlendirip süslediler dünya denen yeri

Senin tenin de toprağa karışacak yarın

Senden beslenecek nice insan bedenleri.

Zeytuni-sohbetler başlasın...

Alice, Harikalar Diyarında kaybolur. Yoluna çıkan tavşana sorar 'Şu yoldan mı, yoksa bu yoldan mı gitmeliyim?' Tavşan da der ki: 'Nereye gideceğini bilmiyorsan, hangi yoldan gittiğinin ne önemi var ki?'